Με την ευκαιρία της ανακοίνωσης * της Ένωσης των ΔΕΥΑ της χώρας μας (δες παρακάτω το σχετικό link) σχετικά με τη ιδιωτικοποίηση του νερού, καθώς και τη γνωστή απόφαση της κυβέρνησης να οδηγήσει τις πιο μεγάλες εταιρίες της χώρας, την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, στο λεγόμενο υπερταμείο, κατ’ εφαρμογή των μνημονιακών υποχρεώσεων που ανέλαβε η χώρα, θεωρούμε αναγκαία κάποια σχόλια για τους αναγνώστες του ιστοτόπου μας.  Σε όλη αυτή την υπόθεση είναι καιρός να διαχωρίσουμε την πραγματικότητα μέσα από τις νεφελώδεις επικοινωνιακές πρακτικές αλλά και όλα εκείνα που λέγονται για να προλειάνουν το έδαφος στις επερχόμενες εξελίξεις.

Θεωρούμε ότι είναι αναμφισβήτητα τα ακόλουθα :

1. Η κυρίαρχη τάση στην πολιτική ηγεσία της Ε.Ε. είναι η ιδιωτικοποίηση του νερού.  Η διατήρηση του δημόσιου ή του κοινωνικού χαρακτήρα των αντίστοιχων οργανισμών ευθέως αμφισβητείται και ήδη πολλοί από αυτούς μεταλλάσσονται.

2. Τα περισσότερα κόμματα της ελληνικής Βουλής, συμπεριλαμβανομένων των δύο  κυβερνητικών αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ανέλαβαν πριν ένα χρόνο μνημονιακή υποχρέωση επί του θέματος.  Η ένταξη στο υπερταμείο αποτελεί βήμα στην κατεύθυνση αυτή, ανεξάρτητα από το ποιες είναι οι επί μέρους επιθυμίες μεμονωμένων ομάδων ή στελεχών εντός αυτών των κομμάτων.  Επίσης αποτελεί πραγματικότητα η πώληση μειοψηφικού πακέτου των εταιριών αυτών, την οποία βέβαια ο Πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη εξήγησε ότι συνδέεται με το management, κάτι όμως που αντικειμενικά οδηγεί στην αλλαγή του χαρακτήρα των οργανισμών νερού.

3. Οι όποιες δηλώσεις ότι η ένταξη στο υπερταμείο  από μόνη της δεν σχετίζεται με την ιδιωτικοποίηση, δεν προστατεύουν τον δημόσιο η  κοινωνικό χαρακτήρα του νερού στη χώρα μας, ούτε αποτρέπουν την μετατροπή του στο μέλλον σε αντικείμενο ιδιωτικής εμπορικής εκμετάλλευσης.

4. Στο βαθμό που οι επιλογές αυτές δεν αμφισβητούνται και δεν αντικρούονται στο επίπεδο της ΕΕ και των δανειστών, οι όποιες  αντιδράσεις και πολιτικές τοποθετήσεις των κοινωνικών φορέων (Αυτοδιοίκηση, ΔΕΥΑ, χρήστες κλπ) έχουν περιορισμένη δυναμική.  Οι τροπολογία εσωτερικών  ισορροπιών που κατατέθηκε στον πρόσφατα ψηφισθέντα από τη Βουλή νόμο και οι ευχές για διατήρηση του χαρακτήρα των οργανισμών αυτών προφανώς δεν αποτελούν ουσιαστική διασφάλιση.

5. Και σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί στους φορείς διαχείρισης του νερού στη χώρα μας και για την ύδρευση (ΔΕΥΑ) αλλά και την άρδευση (ΤΟΕΒ κλπ) η υποχρέωσή τους για την εφαρμογή της οδηγίας 60/2000 της Ε.Ε. με την ανάκτηση κόστους υπηρεσιών ύδατος και τον συνυπολογισμό στην τιμή του νερού του «περιβαλλοντικού και του κόστους πόρου» **.  Μπορεί φυσικά η λογική της οδηγίας να κινείται  κατ’ αρχήν σε μια εκσυγχρονιστική κατεύθυνση και ίσως να έχει και περιβαλλοντική χρησιμότητα, αλλά η τυχόν επιβάρυνση που θα επιφέρει, ειδικά αυτή την περίοδο, δεν μπορεί να γίνει ανεκτή από του χρήστες, όταν σε αυτούς καταγράφεται 30% ανεργία, υποαπασχόληση αλλά και σημαντικό ποσοστό φτώχειας, ακόμη και με τα όρια που θέτει για την φτώχεια η Ε.Ε.

Με δεδομένο ότι επανειλημμένα οι Αυτοδιοικητικοί φορείς και παράγοντες (όχι μόνο οι ΔΕΥΑ) σε όλη τη χώρα έχουν δηλώσει την αντίθεσή τους στα σχέδια για ιδιωτικοποιήσεις και την αύξηση των τιμολογίων ύδρευσης κα άρδευσης, εκτιμούμε πως  και για τα δύο αυτά θέματα πρέπει να υπάρξει όχι μόνο ουσιαστική ενημέρωση των πολιτών αλλά και η δημιουργία ενός κινήματος για την αντιμετώπιση των κινδύνων που μας απειλούν. Η δράση της Αυτοδιοίκησης, των αγροτικών οργανώσεων και των επιστημονικών φορέων στην κατεύθυνση αυτή κρίνεται απόλυτα αναγκαία.

                                                          Οκτώβριος 2016

 * Ανακοίνωση της Ένωσης των ΔΕΥΑ

http://www.edeya.gr/2013-09-23-10-52-39/anakoinwseis/item/484-anakinosi-...

** Σχετικά αρχεία στον ιστότοπο του ypethe.gr

http://www.ypethe.gr/archive/kostologisi-timologisi-ypiresion-udatos