Δύο από τα κυριότερα χαρακτηριστικά  της Θεσσαλίας - σε ότι αφορά την διαχείριση και τα έργα αξιοποίησης των υδατικών της πόρων – είναι το μεγάλο ποσοστό νερού που χρησιμοποιείται για την άρδευση (95%) και η μεγάλη χρήση υπόγειων νερών  (70%) σε σχέση με τα επιφανειακά νερά. Συνεπώς το στοίχημα για την Θεσσαλία την  περίοδο 2015-2025, είναι η εξασφάλιση του αναγκαίου για όλες τις χρήσεις νερού, από ανανεώσιμες πηγές, δηλαδή με αποθήκευση επιφανειακών απορροών.

Στο Υδατικό Διαμέρισμα Θεσσαλίας  και ειδικότερα στη λεκάνη του Πηνειού (GR16) και στη λεκάνη της ανατολικής Θεσσαλίας Αλμυρού - Πηλίου (GR17),  έχουν κατασκευασθεί και αξιοποιούν επιφανειακούς υδατικούς πόρους, πολλά φράγματα (μικρά και μεγάλα), πεδινοί ταμιευτήρες (Κάρλα, κ.α) και το Θυρόφραγμα Γυρτώνης.

Δεν συμπεριλαμβάνονται ( παρότι είναι θεσσαλικά έργα)  τα έργα ταμίευσης - μεταφοράς νερού από την λεκάνη του άνω ρου του Αχελώου (φράγμα Συκιάς και  σήραγγα ταμιευτήρα Συκιάς – Πευκόφυτου), στην λεκάνη του Πηνειού. 

Μέχρι σήμερα στη Θεσσαλία, έχουν κατασκευασθεί ή κατασκευάζονται 70 μικρά και μεγάλα φράγματα συνολικής ωφέλιμης χωρητικότητας 285 εκατ. μ3 νερού (χωρίς τα έργα Συκιάς & Μεσοχώρας).

Μαζί με τους 18 πεδινούς ταμιευτήρες και  άλλα φράγματα στους συλλεκτήρες ή ποταμούς, αποθηκεύονται κάθε χρόνο στη Θεσσαλία περίπου 335 εκατ. μ3 νερού, που χρησιμοποιείται για άρδευση καλλιεργειών, για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, για αντιπλημμυρική προστασία, για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος (ενίσχυση παροχής ποταμών – υπόγειων υδροφορέων).

Όλες οι υπόλοιπες υδατικές ανάγκες για όλες τις χρήσεις – που υπολογίζονται σε 700 – 800 εκατ. μ3 νερού – καλύπτονται από έργα αξιοποίησης υπόγειων υδατικών πόρων, δηλαδή τις 35.000 περίπου γεωτρήσεις που έχουν ανορυχθεί κυρίως στα πεδινά της Θεσσαλίας.